Chmury i niebo kojarzą się z pięknymi obłoczymi kształtami, nad ziemią lub na tle błękitnego nieboskłonu. A tutaj mamy jakby korytarz granatowego nieba pomiędzy obłokami, które prawie nie mieszczą się w kadrze. Coś w rodzaju miękkiego słupa lub filaru. Z delikatnym nawiązaniem do wierzchołków drzew, pozwalającym się zorientować w relacji tego słupa do ziemi. To metafora czegoś ulotnego, niesprecyzowanego, niejasnego, delikatnego niczym chmura na niebie. A nawet nie posiadającego żadnego zdecydowanego kształtu. Słowem - niejasne ucieleśnienie marzeń. A prywatnie to po prostu jest niebo nad stokiem narciarskim w Wiśle.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz